Tagaytay-Lake Taal-Taal Volcano

Dag vriendjes!

Dit weekend zijn we eindelijk eens buiten Manila geraakt. Zaterdag nog snel een bed gaan kopen zodat we deze week nog in ons huis kunnen trekken en zondag om 8 uur stond onze chauffeur klaar om ons te brengen naar een bestemming naar wens... Ik heb niet veel tijd om te schrijven maar de foto's wilde ik jullie niet onthouden! (Joeri ligt al te slapen, moe van om de 2 dagen conference calls met de US tot 2 uur 's nachts en ik heb er ook al wat nachtwerk opzitten de laatste week naast de praktische zaken dus mijn bedje lokt...)

Op een uurtje van Manila ligt Tagaytay, een stadje in de heuvels aan de "ridge", de rand van een grote krater. En in deze krater ligt een meer (lake Taal) met daarin een actieve vulcaan (laatste keer in 1999 uitgebarsten, waarin op haar beurt nog een meer ligt.

Na een stevige onderhandeling (met die white face geraak je op dat vlak niet ver) toch een "exclusieve boot" genomen naar de vulkaan (bootjes delen met mensen die je niet kent is not within the policy en daar blijven ze dan ook bij).


Een zelfportret vanop het meer.












Joeri geniet van een coconut boven op de vulkaan.

















Een klein ventje "om op te eten" zoals de meeste kindjes hier.

Tagaytay Pictures

De meeste toeristen lieten zich door een paard naar boven brengen, wat de tocht vrij stoffig maakt. Maar wij lieten ons niet kennen natuurlijk ;)



Wel hilarisch om de Japanners met een stofmasker op hun paard te zien zitten met af en toe een gil als het wat te snel ging.

De boottocht is heerlijk verfrissend, het ziet er hier bewolkt uit maar het was warm en wij waren blij als de zon even achter de wolken verdween.











Bij "Leslie's", een instituut in Tagaytay op vlak van de Filippijnse keuken. Elke zondag stromen er massa's mensen uit Manila toe om te lunchen in het enkele graden frissere Tagaytay. Het uitzicht is om van te watertanden, de Filippijnse keuken daarentegen is niet echt aan ons besteed. Gelukkig kunnen we dagelijks kiezen uit Japans, Chinees, Thais, Italiaans....

Tagaytay pictures

Genieten van een zacht briesje, sjaal enkel aangewezen om niet te verbranden en tegen de airco in de auto..

Voor de rest gaat het prima met ons, een grote uitdaging op werk gebied en dat is ook wel heel spannend. Het vakantiegevoel komt ook nog altijd onmiddellijk opzetten van zodra we onze laptop toeklappen. We kijken er ook enorm naar uit om donderdag te verhuizen naar ons eigen paradijs....

Dikke kussen

Joeri en Tina

Tagaytay Pictures

De omgeving van Tagaytay is zoals jullie kunnen zien onwaarschijnlijk prachtig.

In love with a house...

Dag vriendjes,

We zijn net tussen de middag ons huurcontract gaan tekenen voor ons nieuwe huis. Het was heerlijk om er terug even te zijn. In het echt ziet het er nog 10 keer beter dan de foto's die we jullie al lieten zien. Het is in 1 woord de max! Zo licht en ruim zonder ongezellig groot te zijn, de tuin met de mooie palmbomen en het zwembad zullen ongetwijfeld zorgen voor ons dagelijks vakantiegevoel... Dit weekend gaan we shoppen voor de eerste meublen en volgende week op 1 maart trekken we er in. De eigenares van het huis is ook een heel lieve dame, ze was heel hartelijk en zei tegen ons "Ik ben jullie moeder hier in de Filippijnen, bel me maar als er iets is". Twee van haar vier kinderen werken als expat in Hongkong en Vietnam in multinationals en ze had al veel gereisd in Europa. Zelfs in België was ze al geweest, zoals gebruikelijk was ze helemaal wild van Brugge ;)

Anderzijds hebben we naast alle praktische zaken hier ook al keihard gewerkt, al lijkt het voor jullie misschien zo niet ;) We doen een poging om te communiceren met zowel Europa, US en hier in de regio, dus het zijn lange uren. Maar het leuke is dat op gelijk welk uur we buiten komen, het nog heerlijk warm is en we op een tof terraske kunnen gaan eten met keuze uit alle keukens ter wereld. De rekening voor een lekkere maaltijd voor 2 personen varieert tussen de 10 en 15 euro met een uitschieter van 25 euro en dit terwijl we in de chicste buurten gaan eten. Gisteren zijn we tegen half twaalf nog iets gaan drinken met een aantal collega's, dat was ook fijn maar zo wordt het snel laat natuurlijk. Voor slapen blijft er dus niet altijd veel tijd over want 's mogens vroeg is het dan weer nog even skypen met de collega's in de US.

Joeri kent hier wonderwel al goed de weg en we hebben gemerkt dat dat soms nodig is. Eergisteren hadden we een taxi chauffeur die pas begonnen was als taxi en hij wist nog niet eens de richting waar we naartoe moesten. Op zich wel grappig dat Joeri dus heel de tijd de weg moest aangeven ;-)

Voor komende zondag hebben we als echte luxe beesten een auto met chauffeur besteld om ons een hele dag rond te rijden naar Tagaytay en omstreken waar we de vulkaan in het meer kunnen beklimmen, we kijken er al naar uit om eens iets van het land te zien! Fotos volgen.

Veel liefs xx
Joeri en Tina

House hunting

Dag vriendjes,

We hadden er zo lang al naar uitgekeken om op zoek te gaan naar een eigen stek in dit vreemde land. En we werden niet teleurgesteld! We zagen vandaag een tiental huizen en voorlopig hebben we ons oog laten vallen op dit leuke optrekje met 3 slaapkamer + 3 badkamers, tropisch tuintje en zwembad in Valle Verde, een gated village in de Ortigas regio (halfweg tussen den buro en het mondaine Makati). De broker ging ons bod doorgeven en wij zitten intussen in spanning, ik ben helemaal verliefd op dit huis en zou morgen al kunnen verhuizen! Wat denken jullie???

Intussen hebben we ook al kennis gemaakt met de "harde" kant van Manila. Er zijn heel wat straatkinderen die vanalles proberen te verkopen aan het stoplicht. Ik had gehoord dat deze kids (en vooral jongens) van hun zuur verdiende centjes een goedkope drug kopen om high te worden. Ik wou dan ook geen geld geven aan een schattig kereltje dat we onderweg op straat tegenkwamen. Daarom stelde ik hem voor om eten te kopen in een snack bar en dat viel direct in de smaak. Op weg daarheen sloot er zich nog een ventje aan (twee is nog ok dacht ik) maar toen we aan de deur van de snackbar kwamen waren we plots met 7 kids. Joeri zag het al helemaal ni meer zitten en wou al gewoon wat geld bovenhalen maar ik heb tegen de andere 5 gezegd "sorry gasten, voor jullie een andere keer" en voor nummer 1 en 2 elk rijst met kip besteld. Ze zagen er wreed content uit maar we zullen op termijn natuurlijk een meer duurzame manier moeten vinden om een bijdrage te leveren...

We duiken nu ons bedje in na slechts een blik op de dansende draak. Aangezien het vandaag Chinees Nieuwjaar is en we in een Chinees hotel zitten is het hier nog volop feest. Maar we zijn gisterenavond al goed op stap geweest met een aantal collega's tot een uur of half vier (Koen en Griet, het uitgangsleven zal jullie nog verbazen!!) en zijn nu dus echt uitgeteld. Morgen afgesproken met Hans, een Belg die 2 jaar in Manila heeft gewoond en nu bij vrienden op bezoek is vanuit Singapore waar hij momenteel een master volgt. Ge ziet, we vervelen ons ni!

Dikke X
Joeri en Tina

On Philippine soil

Dag vriendjes,

We zijn er geraakt...
Even nog dachten we dat ze ons in België gingen houden. Geen haar op ons hoofd had er aan gedacht dat we voor een verblijf van meer dan 3 weken een visum nodig hadden. Gelukkig was KLM zo vriendelijk om voor de gelegenheid een "fictief ticket" aan te maken met terugkeer op 25 februari...

Dan nog afscheid nemen van onze ouders en mijn zus haar jongste prinses Luna (die zonder spijt spijbelde van de derde kleuterklas), nog een laatste knuffel aan Birgitje en baby... en dan snel door de gate voor ik me zou bedenken.

Een bewogen eerste vlucht (met een asielzoeker die tussen Brussel en Amsterdam nog een laatste poging deed om de dans te ontspringen en niet onvrijwillig naar Nepal te moeten terugkeren door onophoudelijk te kermen en "No! No! Probrem! big Probrem!" te roepen), wat bij ons de emoties nog eens extra aanwakkerde en het valentijnsgevoel ff deed vergaan in een mist van traantjes... Nadien toch nog goe gelachen toen een ouwe grijsaart voor ons zich omdraaide en naar achter riep "zal't gaan ja!". Bleek dat hij niet wist dat we een asielzoeker aan boord hadden en hij dacht dat ze vanachter al te enthousiast "een kaartje aan't leggen waren".
Nadien een goede maar zeer lange vlucht naar Manila (12,5 h) waar we alle films konden bekijken die we de laatste maanden gemist hadden en toch ook wat hebben kunnen slapen.

Toch wel raar om hier zo voet aan bodem te zetten als residents. En jaja, ook wel speciaal om binnen 3 weken al illigaal te zijn in het land. Hopelijk volgt er voor ons geen gedwongen terugkeer ;)

Na een heerlijk dutje op onze hotelkamer www.mandarinoriental.com/hotel/511000002.asp zijn we nu klaar om terug aan de verkenning te beginnen.

Dikke kus en CU in cyberspace!
x, Joeri en Tina

P.S.: Thx om zo talrijk te komen afscheiden dinsdagavond, dat hadden we niet verwacht gezien onze manke en zeer laattijdige organsiatie, het deed deugd!

Love is in the air

Lieve vriendjes
Op Valentijn vertrekken wij op avontuur naar de andere kant van deze planeet. Laat ons komaf maken met de idee "uit het oog uit het hart" en bereid jullie voor op een virtuele vriendschap: installeer skype (gratis te downloaden op www.skype.com), voeg ons bij jullie contacten en zet ons bij aan tafel (terwijl jullie brunchen zitten wij binnenkort aan aan het diner ;)
Maar allereerst, alvorens we vertrekken: laat ons nog een glaske drinken op lange-afstand-vriendschap. Afspraak dinsdag 13/2 om 19.30 in de Finjan voor een pitta'ke of om 21.00 voor een pintje in de Vismijn.
x
Joeri en Tina (Nu nog binnen handbereik, straks jullie favoriete vakantiebestemming)

We gaan naar de Filippijnen. Of is het Fillipijnen?

Even de aardrijkskunde opgefrist, en nu weten we zelfs waar het ligt.