To the bottom of the pool

Vorig weekend naar Hidden Falls geweest. Een oude Filippijnse hacienda omgetoverd tot een hotel/paradijs in het midden van de jungle.
Zie de foto’s om het te geloven, gevonden door Tina’s research. Niemand die wij kennen hier is er ooit geweest.

Met onze gehuurde Revo tot in de tuin van Eden. Massagedienst aanwezig maar niet gebruikt want daar zorgt Tina voor. Ik werd door haar zo gerelaxed dat ik die dag vier keer in slaap ben gevallen. Dat was ook wel nodig wegens wat slaapgebrek door werk. Tina heeft aan mij niet veel gehad de laatste weken, vanaf juni moet dat wat gaan beteren.

De temperatuur van de pools in Hidden Falls is zodanig dat het verfrissend is zonder dat je het ooit koud krijgt. We konden dus lang genoeg in de Lovers Pool hangen om mij nog eens te laten beseffen wat een gelukzak ik ben met mijn vrouwke hier, ook al zitten we ver van vrienden en familie. Samen het leven delen en alles doen wat wij doen is toch niet niks.

Dus om afstand te overbruggen en besef te vieren dachten we na over het geven van een feest waar dan veel vrienden naartoe zouden komen. In de Filippijnen natuurlijk, liefst in het volgende droog seizoen.

Reden voor een groots feest werd gevonden op de bodem van de Lovers Pool – lag daar al een tijd op ons te wachten. Helaas kan de reden niet zomaar via blog bekendgemaakt worden – zo hyperspace zijn we nu ook weer niet. Razendsnel veranderend internet en eeuwige trouw zijn moeilijk met elkaar te rijmen.

Om te weten waarom je op een nader te bepalen datum in December – Januari naar Manila zal willen komen moet je ons te pakken krijgen tijdens ons bezoek aan Belgie. Tina komt 30 mei aan, ik pas op 8 juni, juist op tijd voor de trouw van Nathalie en Karl ;-)

Joeri

Surprising Bataan

Dag vriendjes,

Dit weekend was er 1 vol verrassingen. Na onze vlucht met een Ultra light vliegtuigje zaterdag (zie volgende bericht), zijn we vandaag naar het schiereiland Bataan gereden, op 120 km van Manila. Nadat we de Subic Freeport area (een voormalige US militaire basis) achter ons hadden gelaten vielen we van de ene verrukking in de andere. Het was een compleet ander Filippijnen dat we hier te zien kregen. Geen lintbebouwing (cfr. bericht Koen), alleen maar natuurpracht in het kwadraat!

Wandeling in de mangroves.






Langs de weg zagen we apen in het wild.
Jongetje in rivier dat ongewild "impressioneert";) Na een eerste verbaasde blik was het schaterlachen om die white faces die hier verdwaald leken.

Flying high!

Zaterdag raakten we bijna toevallig verzeild op de Angeles Flying Club. Tot op 500 meter voor we arriveerden op de mooi aangelegde prive luchthaven met zwembad, hadden de locals langs de weg precies nog nooit van deze club gehoord. Het is dus op zich al een wonder dat wij er geraakt zijn na een paar omwegen.
http://www.angelesflying.com/

De uitbaters zijn fameus verouderde Amerikaanse ex-militairen die daar al 14 jaar "zitten" (1 van hen zonder ooit zelf te leren vliegen hoewel hij zijn leven lang aan vliegtuigen heeft gewerkt) en die nogal in herhaling vielen bij het ons verzekeren dat de clubleden one big family is. De enige aanwezige leden waren Hell's Angels met Harley's, draken tattoo's en een wansmakelijke outfit gelijk het hoort. Joeri en ik hadden nu niet direct het gevoel dat we een "nieuwe familie" gevonden hadden...

Desalniettemin waren we allebei wel gewonnen voor een test vluchtje (Joeri in de zin van "dat kunnen we ooit eens komen doen" en ik stelde dan maar onmiddellijke actie voor;).

Ik ging als eerste de lucht in samen met een ervaren instructeur. Hij had me kort de basics uitgelegd en boodt me hoog in de lucht ook aan om even de stuurknuppel over te nemen. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt en ik heb me vooral geconcentreerd op het nemen van luchtfoto's om het toch licht gevoel van spanning en angst op de achtergrond te schuiven. En dat lukte wonderwel, het is een zalig gevoel om boven die velden te scheren terwijl de wind vrij spel heeft.

Mooie zichten op de vulkaan Arayat en de bewerkte velden.
Ik wist wel dat Joeri onze eer zou redden, in zijn dromen en in theorie is hij al een volleerd piloot en het was voor hem dan ook een makkie om met dat ding in de lucht te manoeuvreren.




De instructeur verzekerde Joeri dat hij na 8 vlieguren "gecleared" zou zijn voor solo vluchten, een echt natuurtalent ;) Het totale opleidingspakket bedraagt 30 vlieguren.

Het zit er dus dik in dat Joeri er een nieuw hobby bij heeft. Misschien een stimulans voor Koen Bertrem om eens tot hier te komen?

xx

Joeri en Tina

Fun with collegues!

Het was echt super om collega's uit de US en Canada op bezoek te hebben: Vanessa-Azman-Nancy-Pouya(CA)-Felicia.

Met Nancy naar de "market under the bridge.