Philippine beauty and typhoons alert

Dag vriendjes,

Intussen zijn mijn ouders alweer veilig aangekomen in een koud en regenachtig Belgie en zijn wij inmiddels op huwelijksreis vertrokken naar Sabah (Maleisisch deel van Borneo) maar dat is voer voor een volgend blog bericht... Even 2 weken terug in de tijd of waar ik gebleven was met het vorige bericht (waaraan ik inmiddels nog een paar sfeer foto's van de contrast toer door Manila heb toegevoegd).

Mijn ouders hebben echt genoten van Mountain province in Noord Luzon (hoewel mijn moeder eerst zonder veel enthousiasme op de nachtbus was gestapt en terecht want het was een alles behalve comfortabele rit van 10 uur in een bus met als enige comfort aircon die dan ook gebruikt werd om de bus om te vormen tot een reuze frigo;).

Maar eens aangekomen in Banaue waren ze echt wild over het natuurschoon en de eeuwenoude rijstterrassen, geklasseerd als 1 van de wereldwonderen, couleur local en een avontuurlijke tocht door grotten door water met een leuk groepje dat ze onderweg in de jeepney naar Sagada tegenkwamen.

Mijn vader vond dat bepaalde stukken onderweg van Banaue naar Sagada en van Sagada naar Baguio aan Nepal deden denken en aangezien dat zijn favoriete reis allertijden is, zegt dit genoeg.

Het weekje hoge noorden is dus goed bevallen al viel het in Baguio wel een beetje in het water, hevige regenbuien dwongen hen zich te verschuilen in een restaurant zodat ze niet veel van de summer capital van de Filippijnen te zien kregen.


Tijdens het weekend gingen wij hen tegemoet richting Alaminos aan de Hundred islands (een rit van 5 uur) waar we samen een heel fijn weekend doorbrachten.

Zaterdag eerst naar de markt om verse vis en groenten te kopen, die werden in een isimo box met ijs bewaard en dan een boottocht tussen de honderden eilandjes.

Op het grootste eilandje staan BBQ's ter beschikking en daar hebben we dus de lekker gegrilde vis en garnalen gegeten.

We zaten in een hotelletje mooi aan het water, je kon eten op een soort pier op het water, de kamer was wel wat minder comfi in mijn zwangere toestand (nu ik niet meer op mijn buik kan slapen heb ik echt een goeie matras nodig) maar het was wel fijn.

Zondag zijn we ook gestopt aan verschillende stranden en de hele rit hadden we links zichten op de prachtige Zambales mountains en rechts de zee die soms uit het zicht verdween.



Zambales : eilandjes en verlaten stranden.

Zondagavond waren er alweer "mandatory drinks" voor de Arinso bezoekers die uit Belgie zijn gekomen om hier een promo filmpje te komen maken, heel gezellig.

Mijn ouders waren dinsdags vertrokken naar Mindoro om hun laatste dagen aan het strand door te brengen. Helaas werd er plots een typhoon aangekondigd die wel eens Mindoro en Manila op zijn route kon tegenkomen dus na 2 nachten zijn ze opnieuw in Manila aangekomen waardoor ze het laatste weekje, naast een bezoekje aan het Chinese kerkhof, doorbrachten in het zonnetje aan ons zwembad (de typhoon liet aanvankelijk weinig van zich merken) en in de malls voor de laatste aankopen in shoppingparadise.

Op het vliegtuig lazen we dat er toch 12 mensen rond Manila zijn omgekomen door mudslides de typhoon waar wij eerlijk gezegd weinig van gemerkt hebben, en maar goed ook.

Veel liefs
Joeri en Tina (en het groeiende dropje in mijn buik zoals jullie wel merken op de foto's)

Exciting times

Dag vriendjes,

Er is zoveel gebeurd de voorbije maanden en toch is er nog nooit zo weinig op de blog verschenen. Daar moeten we dringend verandering in brengen!

Ons tripje naar Belgie lijkt weer al een ver verleden... Het was heerlijk om iedereen terug te zien en het was ook schitterend dat we eigenlijk de ganse tijd getracteerd werden op een fantastisch zonnetje in Belgie!

Ik heb ZO genoten van de vrijgezellendag die de vriendinnen georganiseerd hebben, echt een onvergetelijke dag! 's Morgens kwam Karen me ophalen bij Birgit en dat was het begin van een fietstocht door Antwerpen met opdrachtjes om herinneringen op te halen waarbij telkens meer vriendinnen aansloten. Op een gegeven moment kreeg ik bijna een hartaanval toen Natje plots kwam binnengewandeld terwijl die normaal in Budapest moest zitten (bij gebrek aan een reispas voor kleine Kasper waren ze noodgedwongen in Antwerpen gebleven) maar dat was voor mij natuurlijk een super verrassing;) Met zijn 16'en waren we op de brunch die met liefde was bereid door keukenprinsessen Ethel en Griet, echt smullen! Nadien ging de fietstocht verder langs de schelde, geen wolkje aan de hemel, terrasje aan het Pomphuis en dan terug richting stad voor een cursus Marokkaans koken. Ik denk dat de kokin nog net niet overspannen is geraakt van ons getetter, maar we zijn er alvast in geslaagd om een lekkere maaltijd op tafel te toveren die ook al snel in onze hongerige magen weer verdween.

Een week later op 13 oktober was dan onze trouwdag, weer volle zon, Antwerpen op zijn best! Het deed ons enorm plezier dat we op 6 weken tijd nog zoveel familie en vrienden (ook een groot deel van de Europese kliek uit Portugal, Italie, Frankrijk, Duitsland) hebben kunnen samen krijgen op deze mooie dag.

's Morgens om 10.15 stroomde het stadhuis van Antwerpen al vol met bekende gezichten en toen mijn zus haar oudste dochter Amber begon te zingen kwamen er (niet alleen) bij mij veel emoties los.

Nadien een receptie in het Stadscafe, een wandeling tot aan het Conscience pleintje, lunch in het Zuiderterras en ten slotte het dansfeest in het CAMU aan het Museum van Schone Kunsten, de dag is zo in een roes voorbij gevlogen...

We willen hierbij onze DJ Koen en fotograaf Kris nog eens extra bedanken om resp. de ambiance in ons dansfeest te brengen en deze dag op gevoelige plaat vast te leggen zodat we nog lang kunnen nagenieten.

Nadat mijn ventje terug was gevlogen en ik achterbleef met nog wat praktische rompslomp om wat papieren in orde te brengen, begon het toch bij mij ook al snel te kriebelen om terug naar Manila te vertrekken. Ondanks het feit dat we onze familie en vrienden zullen blijven missen, is het hier toch ook echt onze thuis geworden, maar goed ook! En dankzij het vele bezoek dat we verwachten in de komende maanden zullen we weinig tijd hebben om wat dan ook te missen.

Mij thuiskomst was heerlijk, het was toevallig net een public holiday en we hebben een super lazy day ingelast, beetje gedut, wat gezwommen en gelezen, even naar de winkel, lekker gaan eten, genieten. De volgende morgen ben ik thuis blijven werken omdat ik mijn ouders verwachtte en toen ik even stond te telefoneren met onze huisbazin voelde ik me plots niet lekker. Voor ik het wist werd ik wakker op de keukentegels met een dikke bult op mijn hoofd in een plas "al eens eerder gegeten voedsel". Ik was natuurlijk in paniek en kon alleen maar aan onze baby denken. Joeri is dan binnen het kwartier thuisgekomen, een beetje later kwamen mijn ouders toe in een taxi... Gelukkig bleek in het ziekenhuis dat ons kindje het prima stelde en ongestoord aan het rondschoppen was, maar ze wilden me toch een paar dagen in observatie houden om een aantal testen te doen. De volgende dag vond ik het wel welletjes en ben ik erin geslaagd om de dokters te overtuigen om me te laten gaan, ze stelden nog een aantal opvolg onderzoeken voor maar ik voelde me snel beter en ik ben niet meer terug gegaan. Inmiddels zit ik alweer boordevol energie en maar goed ook want er lag massa's werk op mij te wachten;)

Het lang weekend van 1 november hebben we met mijn ouders doorgebracht op het eiland Mindoro in de resort waar we ook onze trouwfeest zullen doen... ik ben zeker dat het ongelofelijk gaat zijn om hier in januari met zovele vriendjes te zitten!!! Mijn vader heeft er een introductieduik gedaan, een vroeg verjaardagsgeschenkje van ons, en hij vond het super, in totaal is hij een uur onder water geweest samen met Joeri, de divemaster had haar handen te vol met de 4 andere introductieduikers om zich daar druk in te maken. Joeri is met mijn ouders ook op dagtrip geweest om de vele watervallen, een hangbrug, buffelkartocht door een rivier, locale stam... te gaan ontdekken in het binnenland. Mij werd het afgeraden omdat de weg heel slecht ligt en die jeepneys hebben geen vering. Ik ben dus maar rustig daar gebleven en heb in de plaats een mooie wandeling gedaan met een paar sympathieke Amerikanen naar watervallen en heb mij nadien laten verwennen met manicure en pedicure in de resort op het strand.

Op terugweg van Mindoro hebben we mijn ouders afgezet aan Lake Taal, meteen het begin van hun ontdekkingstocht van de mooiste plekjes ten Zuiden van Manila: Taal Vulcano, Mount Makiling, Los Banos hotsprings, Pagsanjan rivier en watervallen. Elke dag stuurden we onze chauffeur (die we voor 3 maanden hebben ingehuurd voor de bezoekers) die hen dan verder bracht naar een andere plek.

Dit weekend zijn we zaterdag samen 3 uur met een gids in de jungle gaan wandelen aan Subic (Bataan). We kregen ook wat les in survival technieken, de gids behoort tot een stam die de Vietnam soldaten nog hebben opgeleid. Heel interessant om te leren hoe je van bamboo een beker, lepel, rijstkoker, kookpot, eetbakje... kan maken en met een droog stuk bamboo vuur kan maken. Ook liet hij ons zien welke planten geneeskrachtig waren en van bepaalde soorten bamboo kon je gewoon drinken als je dorst kreeg. Joeri zei nadien dat hij vindt dat ik zo'n dingen vanaf nu echt niet meer mag doen, het was ook meer klimmen en dalen en over stenen riviertjes waden dan we ons hadden voorgesteld;) Nadien zijn we nog iets gaan eten op het strand. 's Avonds waren Joeri en ik uitgenodigd om met een bende samen te gaan eten voor de verjaardag van een Engelsman (een super grappig type dat Joeri had leren kennen in een duikresort toen ik nog in Belgie was) in een goed Thais restaurant en nadien zijn we met zijn allen naar een bar met live bands geweest die daar elk een paar nummertjes kwamen spelen, sfeer! Het was een super avond en echt leuke mensen, voor herhaling vatbaar!

Zondag hebben we een rondrit gedaan in Manila en hebben we mijn ouders het lokale leven laten zien:

het drukke "market under the bridge" met veel geuren en coleur local, intramuros: het oude historische deel van Manila met vooral overblijfselen van de Spanjaarden, de sloppenwijken...

's Avonds hebben we ge-bbq'ed en om 22 uur zijn mijn ouders met de nachtbus naar Banaue vertrokken. Vanmorgen om 6 uur zijn ze toegekomen na een zware rit, de bus was niet zo comfi en door de airco was het super koud. Ze waren vanmorgen al ingechecked in het comfortabele Banaue hotel en nadien zijn ze op uitstap vertrokken met een gids naar de rijstterrassen in Batad (eerst tricycle en jeepney naar het beginpunt van de wandeling en dan 2 uur wandelen, de enige manier om Batad te bereiken). Het was zwaar maar zeer de moeite geweest. Morgen gaan ze dan verder over Bontoc naar Sagada. Hopelijk wordt het weer daar snel beter want het regende er deze morgen. In het Zuiden hebben ze eigenlijk ook al wat regen te verduren gekregen terwijl het hier in Manila overwegend zonnig blijft.

Tot dusver de update, dikke kussen en tot mails!
xx
Joeri en Tina (en de 2 ontdekkingsreizigers Teresa en Raoul vanuit de rijstterrassen)