On Philippine soil

Dag vriendjes,

We zijn er geraakt...
Even nog dachten we dat ze ons in België gingen houden. Geen haar op ons hoofd had er aan gedacht dat we voor een verblijf van meer dan 3 weken een visum nodig hadden. Gelukkig was KLM zo vriendelijk om voor de gelegenheid een "fictief ticket" aan te maken met terugkeer op 25 februari...

Dan nog afscheid nemen van onze ouders en mijn zus haar jongste prinses Luna (die zonder spijt spijbelde van de derde kleuterklas), nog een laatste knuffel aan Birgitje en baby... en dan snel door de gate voor ik me zou bedenken.

Een bewogen eerste vlucht (met een asielzoeker die tussen Brussel en Amsterdam nog een laatste poging deed om de dans te ontspringen en niet onvrijwillig naar Nepal te moeten terugkeren door onophoudelijk te kermen en "No! No! Probrem! big Probrem!" te roepen), wat bij ons de emoties nog eens extra aanwakkerde en het valentijnsgevoel ff deed vergaan in een mist van traantjes... Nadien toch nog goe gelachen toen een ouwe grijsaart voor ons zich omdraaide en naar achter riep "zal't gaan ja!". Bleek dat hij niet wist dat we een asielzoeker aan boord hadden en hij dacht dat ze vanachter al te enthousiast "een kaartje aan't leggen waren".
Nadien een goede maar zeer lange vlucht naar Manila (12,5 h) waar we alle films konden bekijken die we de laatste maanden gemist hadden en toch ook wat hebben kunnen slapen.

Toch wel raar om hier zo voet aan bodem te zetten als residents. En jaja, ook wel speciaal om binnen 3 weken al illigaal te zijn in het land. Hopelijk volgt er voor ons geen gedwongen terugkeer ;)

Na een heerlijk dutje op onze hotelkamer www.mandarinoriental.com/hotel/511000002.asp zijn we nu klaar om terug aan de verkenning te beginnen.

Dikke kus en CU in cyberspace!
x, Joeri en Tina

P.S.: Thx om zo talrijk te komen afscheiden dinsdagavond, dat hadden we niet verwacht gezien onze manke en zeer laattijdige organsiatie, het deed deugd!