Filippijnen voor beginners, auteur Koen

Filipijnen voor beginners.

Voor degenen die hier regelmatig aanloggen om zich te informeren over hun komende vakantiebestemming, bij deze een kort reisverslag van de eerste Belgen in de Valle Verde B&B en onze kennismaking met de laatste fanbase van Pope Benedictus.

1. Manilla
Op een zondagmorgen redelijk duf na een 13u durende vlucht neergestreken in de hoofdstad van deze collectie bij elkaar gesprokkelde eilandjes in de Pacific. Manilla voldoet op eerste zicht volledig aan het verwachtingspatroon. Een high rise stadscentrum vol blinkende woontorens, luchtgekoelde Louis Vuiton shoppingmalls en (vermoedelijk half leegstaande maar toch indrukwekkende) office & hotelbuildings en daarrond 17 miljoen Fillipino´s in een allegaartje van luxueuse compounds, miserable townships en klassiekde derde wereld appartementsblokskes. Geheel wordt doorkruist door een wirwar van betonnen viaducten, tunnels, 6 baanvakboulevards en halve dustroads waar een collectie geblindeerde SUV´s, kleurrijke jeepneys, overladen vrachtwagens, afgedankte en uitpuilende Greyhound-bussen, trikes en mini-moto´s de dienst uitmaken. Voor de niet Aziaten onder u: (1) een jeepney is een blikken replica van de beroemde jeep die versierd wordt met alles wat blinkt, rammelt, schittert en kleur geeft en het lokale alternatief voor tram 3; (2) een trike is een gemotoriseerde driewieler / grasmaaier met een laadcapaciteit van 1 tot 7 passagiers en (3) een mini-moto is een soort kawasaki racemodel maar dan met 50cc motor en op miniformaat zodat de gemiddeld 1,5m hoge Fillipino er ook op kan. Kiyoto verdrag is hier duidelijk niet van toepassing want iedereen bolt hier rond op een mengsel van steenkool en crude oil. De gevolgen voor uw luchtwegen zijn nefast, 1 uurtje wandelen in Manilla staat gelijk aan 15 jaar in de mijn van Zwartberg en een zelf-gefabriceerd sars-masker zal er ni aan verhelpen. Komt daar nog bij dat baanvakken hier absoluut onbekend zijn, verkeerslichten een louter decoratieve functie hebben (ideaal om een kruisbeeld of wat reclame aan te hangen) en iedereen op elk uur van de dag en de nacht blijkbaar wel ergens naartoe kart. Meteen mijn toevlucht gezocht in Valle Verde 1 waar het Belgische expat-duo T&J een minimalistisch gedecoreerde B&B uitbaat. Uitstekend ontbijt, massage-service, mooie pool, vrij internet-access en een uitermate warm welkom inbegrepen. Pina Street 25 is meteen goed voor de "authors-choice" in de "lonely planet 2007".

2. Palawan.
Na 16 maand knoeften in London-City onszelf getrakteerd op een 4 daags verblijf in het super de luxe El Nido Resort in Palawan, het bekendste seascape van de Filipijnen. Zal u niet vervelen met de prijzen (hun website verklapt alles) maar moet zeggen dat het elke gespendeerde $ meer dan waard was: excellente service, prachtige accomodatie, outstanding food, zaaalige massage-lounge (als ik mijn wederhelft mag geloven) en op elk moment van den dag kunt ge op een bootje springen om u naar een private beach, verborgen snorkellagune of de iets verder gelegen beachclub te varen. Uitermate rustig ook aangezien het publiek vooral bestaat uit geruisloze Koreaantjes die de zon en het zwembad schuwen als ware het schadelijk voor hun melkwitte beentjes. Kortom relaxen in stijl. Net wat we nodig hadden.

3. Lake Taal en verder zuidwaarts ...
B&B Valle Verde zorgt niet alleen voor een chill-out-spot in de hectische hoofdstad maar op eenvoudig verzoek organiseren de hosts ook een uitstapje naar de nabij gelegen bezienswaardigheden. Het oude zomerpaleis van Marcos en Imelda is er 1 van. Wie zich verwacht aan een Aziatisch geinspireerde mega-kabardoesh komt bedrogen uit. Vlakbij Lake Taal staat een kruising van een WOII bunker, een vakantiekolonie van de mutualiteiten en een Russische gevangenis te verkrotten op de top van een winderige heuvel. Na het vertrek van de schoenenprinses werd deze ruine omgetoverd tot "people´s park in the sky" (????) en "the people" komen ook massaal toegestroomd om de wansmaak van de lokale Nicole & Hugo van nabij te bekijken. Een compleet raadsel voor ondergetekende want dit is zondermeer de lelijkste plek op aarde waar ik ooit inkom voor betaald heb. De tocht gaat verder per boot (iets minder geavanceerd dan de blinkende houten motorsloepen waar we in Palawan aan gewend waren) over het befaamde Lake Taal .... een meer in ne vulkaankrater in een meer in nen andere vulkaankrater. Bent u er nog ? Wie zich bij landing in Manilla afvroeg wat al dat wrakhout lag rond te drijven in Manilla-bay krijgt hier het antwoord: fish-farms, drijvende tuinhuisjes verbonden met een openlucht visbak van 15 op 15m. Wel grappig om te zien ... colour locale op zijn best, zeker als de skipper volop in de weer is met zandzakjes om zijn houten catamaran drijvende te houden. Vervolgens richting Anilao waar onze gastheren de dolle onderwaterwereld gingen verkennen en wij ons verder gingen bekwamen in lammen, niksdoen, bijslapen en revitaliseren. De boeindste foto´s van hun duikexploten werden hier al eerder gepresenteerd, onze dappere pogingen om bruingebrand naar Manilla terug te keren, zal ik jullie onthouden.


4. De Rijstterrassen van Banau.
Volgens de lonely planet het 8ste wereldwonder al zijn ze er vergeten bij te zeggen dat het overbruggen van de 320 km tussen Manilla en Banau in minder dan 12uur het 9de wereldwonder is. Kortom een boeiende uitstap voor de avontuurlijke en niet gehaaste chauffeur. Op de heenweg vertrokken via de 30km autostrade die de Filipijnen rijk zijn en dan een uren durende calvarietocht over 1 baanvakswegen richting Baguio. Het katholicisme dat weelderig tierde in onze Vlaamsche achtertuinen wordt hier nog steeds volop gepraktiseerd (zeker in de Holy Week) maar ze hebben ook nog een andere Vlaamsche gewoonte overgenomen .... lintbebouwing ! Een charmante kijk op het landschap moogt ge dus vergeten, colour locale daarentegen in overvloed. Alles wat 1 wiel heeft is ideaal om u te verplaatsen en maximale laadcapaciteit wordt enkel beperkt door de hoogte van de bruggen waar ge onderdoor moet ....stapelen maar ! Na een nachtelijke tussenstop in Baguio camel-trophy-gewijs doorgeploetert naar Sagada (nice job van onze derdewereldbak, nen handgeschakelde Toyota Revo), een voormalige hippie-commune die er uit ziet als een goed onderhouden Caraibisch dorp. Aangename verrassing na de vuile bergdorpjes die we onderweg gezien hadden. Lokale gids ingehuurd (super sympa gast) om ons naar de lokale bezienswaardigheden te voeren: the hanging coffins, the underground (leve de googler die dit terugvindt), small waterfalls en een eerste blik op de rijstterrassen. Uiteindelijk de volgende dag ook het 8ste wereldwonder van nabij mogen bekijken tijdens de wondermooie rit naar Banau. Bijgevoegde foto´s spreken boekdelen. Oke, het zijn maar lokale akkers maar het uitzicht was bij momenten adembenemend en de hectische rit meer dan waard. Retour via de andere kant verliep aanmerkelijk vlotter, uitzicht is veel mooier (uitgerekte rijstvelden in een haast Caraibische setting .... deed me veelvuldig aan Cuba en Grenada denken) althans voor eerste helft van de rit. Daarna 160 km verkeerschaos om u tegen te zeggen. Ondanks de hectische rit, nen absolute aanrader voor mensen met tijd, geduld en die graag toeterend en tegen 20 per uur tussen de bussen, brommers, trikes en camions doortuffen. Een ervaring op zich !

5. Samengevat.
Voor wie al wat vertrouwd is met Azie, valt er op de Filipijnen waarschijnlijk weinig nieuws te rapen. Persoonlijk vond ik het echter een absolute meevaller: de mensen zijn super sympa, relax en zeer behulpzaam; weer was schitterend; Palawan en de rijstterassen up north zijn super-romantisch, wondermooi en de omslachtige verplaatsingen meer dan waard; Manilla is een beleving op zich en heeft naast de verkeerschaos ook veel aangename dingen (nightlife, resto´s, sfeer) te bieden ! Kortom SUPER CONGE gehad ! Rest mij nog onze uitermate sympa gastvrouw en gastheer te bedanken voor de excellente ontvangst. Een warm applaus !