Goodbye Flavia, Augusto and Luca...

Dag vriendjes, een paar weken zijn verstreken zonder dat ik 1 foto heb genomen. Gelukkig dat de nanny al eens een foto neemt. Hier de girls met 1 van de buurjongens, enkel de oudste van de 3 buurkinderen werd door Lila uitgenodigd om met haar te komen spelen want "He's like Thomas" oftewel 5 jaar, meer dan dubbel van haar leeftijd en dat vindt ze dan weer geweldig.

We zijn elk om beurt een beetje ziek geweest, Julia had een verstopte neus, Lila was weer aan het hoesten en had ook erg ontstoken opengekrabde mieren -en muggebeten dus zat ze aan de antibiotica en nebulizer, Joeri had last van een malaise die alleen mannen kunnen doorstaan, en ikzelf heb een nacht meer in de badkamer dan in mijn bed doorgebracht, afin ik bespaar jullie de details. Maar we hebben het overleefd en intussen zijn we weer alive and kicking!

Vrijdag hadden we bij ons thuis een verrassings afscheidsdiner georganiseerd voor onze goede vrienden Flavia en Augusto die nu toch eind van de maand hun koffers pakken. Dat is het lot van het expat bestaan, maar toch valt het weer zwaar want ik heb met Flavia echt veel moeilijke en mooie momenten gedeeld, een innige vriendschap die toch zeldzaam is in het toch iets oppervlakkerige vluchtige expat bestaan. Grietje, jij weet waarschijnlijk perfect waarover ik het heb...

Zaterdagmorgen vertrokken we samen met Flavia, Augusto en Luca en nog een ander koppel vrienden Barbara, Alexander en Noe naar een beach house (Banak house) in Calatagan, Batangas.

De kids hebben zich echt ge-wel-dig goed geamuseerd, gewoon zalig buiten zijn, op het strand spelen of de grote open sala.

Hoewel Luca maar 3 maanden jonger is dan Lila behandelt ze hem als haar kleine broertje.

En Luca vindt het allemaal wel ok ;-)

Ik knipper vaak even met mijn ogen als ik mijn grote dochter bezig zie, ze is nog geen 2,5 maar gooit er in 2 talen volzinnen uit om u tegen te zeggen en weet heel goed wat ze wil. Er gaat soms een week voorbij dat ik denk dat we de terrible two's hebben overwonnen en soms slaan ze plots opnieuw toe en kan ze enkel maar kan gillen zonder zelf te weten waarom. Maar het is ook een heel leuke tijd met veel interactie, communicatie en momenten die je zou willen vastprikken.

Lila en Noe spelen ook super leuk samen, Noe is 4 en hij spreekt vloeiend Spaans, Engels en Frans en neemt Manderine les als hobby. Hij kan ook al lezen, ik viel echt achterover!

Joeri met onze kleine Julia, ze staat intussen al alleen recht, een paar seconden toch en dan moet je er op tijd bijzijn voor ze tegen een stoel of het salontafeltje valt... Ze is zo zacht en lief en steelt overal hartjes.

Voor Julia is het altijd wel ok, ze kan zichzelf goed bezighouden, eet en slaapt flink, een droom. En ze is dol op haar ma-ma-ma-ma-ma!

Dikke vrienden

Onvermoeibaar spelen...

De kids vonden het geitje natuurlijk ook de max.

Dikke knuffel voor Lila/Luca

Mooi familieportret van Barbara, Alexander en Noe.

Lila en haar pappie de flappie in haar prachtige jurkje dat ze van opa pami voor haar verjaardag kreeg, ze is een echte papa's girl...

Ik zal Flavia missen maar ik weet ook dat we elkaar terugzien, er zal altijd wel een gelegenheid zijn en anders creeren we er 1!

Veel actie was er niet dit weekend maar het was leuk om bij te praten en de kids te zien ravotten.

Augusto bleek een waar talent te hebben voor het voorlezen van bed time stories, de kids zaten aan zijn lippen gekluisterd.

We gingen met Julia en Lila tot boven op een vuurtoren die op wandelafstand van het domein lag en Lila was natuurlijk zwaar onder de indruk van de smalle wenteltrap en ik voelde me even ijl toen we door een luik en dan door het glazen hokje boven naar buiten gingen met de kids.

Het huis was vrij basic, geen warm water, de keuken was rudimentair en geen microgolf oven, enkel in 1 kamer was er aircon maar wat een charme heeft dit huis. Dit is de open sala, overdekt maar volledig open naar de zee toe van waaruit de wind binnenblies.

Wij sliepen in de blue cottage, ongetwijfeld de beste kamer.

Het "heeft" natuurlijk wel iets om je eigen stek op het strand te huren en elk om beurt probeerden we elkaar te imponeren met onze kookkunsten, in ons geval een lekker bbq'tje.

Prachtige zonsondergang. En nadien zijn we moeten gaan lopen omdat de electriciteit uitlag in de hele buurt en niet zoals aangekondigd om 6 uur terug aan ging. Ipv een lang weekend zijn we dus gewoon voor een nacht weg geweest maar ik vond het in elk geval de moeite al die frisse lucht en het leuke gezelschap!

Liefs

Tina