Dag vriendjes,Het is weer even stillekes geweest op de blog omdat er weinig spectaculairs valt te melden, geen tripjes meer naar mooie stranden of vulcanen...
Voor ons is het leven anderzijds des te spannender, we genieten enorm van ons meisje dat regelmatig met haar voetjes schopt om papa aan het lachen te maken en mama gerust te stellen, alles gaat super!
Mijn nestdrang (organisatie en opruimwoede), blijkbaar typisch voor de laatste maand van de zwangerschap, kent geen grenzen (gelukkig kan ik het meeste delegeren aan nanny en kuisvrouw;) en zelfs Joeri is nu in de huiselijke sfeer beland en begint weer zin te krijgen in allerlei klusjes.
Ik ben inmiddels lid van expat club "mothers and darlings" en nog voor ons dropje geboren is geeft ze zo ons sociaal leven een boost! Zo leer ik moeders kennen uit alle delen van de wereld (tsjechie, US, UK, Australie, Duitsland, Nederland, Rusland, Chilie, Brazilie...) 
Ik was zelf al 2 keer naar de 2 wekelijkse pregnancy and new born meeting geweest en organiseerde er inmiddels ook zelf een meeting bij ons thuis, het is zo spannend om iemand zwanger te zien en 2 weken later met haar pasgeborene op de arm.
Joeri en ik zweven nog tussen besef (na urenlange gesprekken met onze geweldige nieuwe dokter over arbeid en geboorte) en ongeloof (een paar dagen later als we mensen vertellen: ja, binnen maximum 2 weken is het zover!). Nu ons dochtertje donderdag op 37 weken nog stuit lag, is een keizersnede op 39 weken een feit. 
Ik ben gezegend met een droomzwangerschap. Afgezien van het slapen dat toch een beetje moeilijk wordt (regelmatig moet ik van kant veranderen omdat mijn arm slaapt of mijn heup pijn doet) kan ik nog met mate alles doen wat ik wens. We gaan nog regelmatig gezellig op resto en worden kenners van de culinaire scene van Manila ten koste van mijn zwangerschapskilootjes...
Gisteren gingen we naar het jaarlijks bal van de Australische-Nieuwzeeland club en dat is echt het evenement van het jaar. Thema dit jaar was Moulin rouge en na een receptie met een lekker glaasje bubbels in de prachtige tuinen van het Sofitel werden we vergast op een optreden van zgn. sexy "vrouwen" die allemaal mannen bleken te zijn en in Parijse stijl de benen in de lucht gooiden. Een heerlijk diner en een laatste maal met ons drietjes over de dansvloer zweven... Regelmatig werd er gewezen naar mijn enorme buik en moest ik vragen beantwoorden in de stijl van "when is it going to pop out?" "I guess in less than three days darling", "Marvelous you still come out here!", "You look amazing!", "what's your secret?";).Vanmiddag hebben we 2 leuke Engelse koppels over de vloer voor een luie zondagnamiddag BBQ en zo spenderen we de laatste dagen voor de prinses in ons leven komt.
Life could be worse in emoland, alles voelt zoveel intenser met dit grootse gebeuren dat ons te wachten staat en we genieten zonder mate.
Dikke kussen,
Joeri, Tina en *je
Geen opmerkingen:
Een reactie posten