Crazy baby

Dag vriendjes,
Dit weekend zijn we in Manila gebleven. We hadden een druk sociaal programma en tussendoor was het genieten van onze kleine meid.

Al moeten we zeggen dat ons enthousiasme over de kunstjes van ons poppemie al ferm geminderd is.

De zotte trien kruipt de trappen op, denkt dat ze al kan stappen en trekt zich op aan gelijk welk meubelstuk en laat dan de handjes los of probeert zich dan als een aapje aan het volgende meubelstuk vastgrijpen. Af en toe gaat dat fout met een aantal blauwe plekken op haar nog altijd lachende snoetje tot gevolg. Haar droopy gezichtje met blauwe plekken zou niet misstaan op een poster in de strijd tegen kindermishandeling...

Onze nanny was behoorlijk zenuwachtig toen we thuis kwamen en Lila haar eerste blauwe plek vertoonde, ze dacht dat haar ontslagbrief al klaar lag.

Na elke val is het even brullen maar een kwartier later begint ze opnieuw en we proberen haar zoveel mogelijk tegen zichzelf te beschermen maar ze is onmogelijk te volgen.
Zondag zijn we naar de supermarkt geweest want we hadden in de namiddag vrienden uitgenodigd voor een bbq. Lila is daar echt een beroemdheid, ze komt daar 1 a 2 keer per week met haar nanny en onze poetsvrouw om boodschappen te gaan doen.

Ik wou haar al lang eens voorin het winkelkarretje zetten en dat was echt een succes, schaterlachen en iedereen charmeren;)))

Het was een gezellig etentje en Lila was ook content want ze had 2 vriendjes over de vloer: Lukas en Luca. Hier speelt ze met Lukas, zoontje van een Belgisch koppel en het was grappig om te zien hoe ze interageerde maar dan vooral door aan Lukas zijn mouw te trekken en speelgoedjes uit zijn handen te pakken... Gelukkig is hij een heel lief ventje dus hij liet haar rustig doen;)

De laatste dagen slaapt Lila wel heel slecht en wordt al krijsend wakker, heel vermoeiend... Ik ga dus mijn bedje in.

Veel liefs

Joeri, Tina en Lila

Feel the breeze...

Dag vriendjes,

Vrijdag 14 november waren we voor de tweede keer uitgenodigd op de chique residentie van de Belgische ambassadeur in Manila voor het feest van de dynastie (15 november). Een datum die ik nooit vergeet want het is de verjaardag van mijn zussie Hanka en heel vroeger kregen we daarvoor op school zelfs een dagje vrijaf. De Belgische bieren vloeiden rijkelijk en de puntzakken frietjes met mayonaise vlogen over de toog. Er was ook een uitgebreid internationaal buffet en champagne en wijnen. We leerden nog leuke mensen kennen, waaronder wat ontwikkelingshelpers van Trias, 111111 enz. en ook een tof Belgisch koppeltje met schattig zoon Lucas die sinds hun aankomst in juli bijna nog geen stap buiten Manila hebben gezet, we hebben er dan ook onze roeping van gemaakt om daar binnenkort eens verandering in te brengen.

Na de laatste gebeurtenissen wilden we zaterdag niets liever dan Manila te ontvluchten. We waren "dankzij" Lila heel vroeg wakker en hebben dan last minute beslist om te gaan uitwaaien aan het strand en zo gezegd zo gedaan... Terwijl we de laatste spulletjes in de auto laadden stond Lila al klaar voor vertrek. Sinds ze kan rechtstaan is er geen houden meer aan.

Na een lange rit kwamen we rond de middag aan op Laiya beach. Eigenlijk hadden we geluk dat het bewolkt was, ideaal voor een lange strandwandeling op het prachtige kms lange zandstrand. Lila besloot dat het tijd was voor haar dutje en lag heerlijk te slapen in de babybjorn dicht bij papa.


De locals zijn vooral vissers en 's avonds zagen we veel bootjes uitvaren, overdag speelden de kids met de boot en hingen aan beide kanten aan de vlotters alsof het een wipplank was.

Joeri toont zijn dochter een hermietkreeft en Lila lijkt zeer geinteresseerd in die schelp op pootjes.
Een fris badje op het terras van onze hut terwijl Joeri een dutje deed, de nachten zijn de laatste tijd weer heel kort en onderbroken. Tandjes onderweg?
Voorlopig is het nog een tandenloze glimlach, maar wat een expressie! Ik zou ze wel kunnen opeten!
Mama heeft eindelijk een zonnebril gekocht voor Lila maar lang blijft die niet op haar neusje staan. Zondag is het super zonnig en zou ze die anders wel hebben kunnen gebruiken.

Terwijl mama en papa eten speelt Lila in de eetzaal op haar matten, maar lang blijft ze niet zitten op die 2 vierkante meter... altijd wil ze op ontdekking gaan en dit weekend nam ze (letterlijk) een drempel: knietje naar boven en hopla, ze gaat een trede op. We zullen nu dus ook de trappen moeten afsluiten.

Wat een zaligheid om met ons popje op stap te zijn. Papa en Lila hebben een nieuw spelletje: Lila maakt schelle geluiden en papa gaat met zijn vinger over haar lipjes zodat het muziek wordt of beweegt zijn hand voor haar mond om er een indianenkreet van te maken. Voorbijgangers vinden dit hilarisch;)

Leuk om al wandelend nog andere adresjes te ontdekken en fijn om te zien dat het hier nog lang niet volgebouwd is. Even uitrusten aan het prachtige http://www.virginbeachresort.com/ daar gaan we de volgende keer naartoe!

Aan de haren trekken is een andere favoriete bezigheid van Lila en dan lachen!!!!!!! We genoten echt van de prachtige streek en mooie natuur en Lila duidelijk ook.
Mama's mooiste, is ze niet om op te eten?

Lila is echt dol op de camera. Heerlijk verkoelend in haar badje terwijl mama en papa een boekje proberen te lezen onder een afdak aan het strand. Maar met al haar zotte toeren blijft mama toch liever in de buurt...

Op terugweg eten we op het dakterras van Vivere hotel hoog boven op een building ten zuiden van Manila, hetzelfde adresje waar we voor het eerst hebben gegeten de dag voor Lila haar geboorte op weg naar het ziekenhuis.

Hopelijk gaat het jullie goed, ik heb alvast zin om lekker lang bij te praten. Van 19 tot 29 december zijn we in Belgie, tot snel!

Liefs

Joeri, Tina en Lila

Empty hands

Lieve vriendjes,
Wat hadden we al veel dromen voor onze "nummer 2", zoals we er al grappend over spraken. We zagen Lila al hand in hand huppelen met haar zusje, opgroeiend zoals ik en mijn zus, als vriendinnetjes, 2 handen op 1 buik. Of soms zagen we een klein jongetje dat aan Lila haar staartjes kwam trekken, plagen en liefde vragen.
Hoe fier was ik dat we deze keer zelf verrast waren door een spontane zwangerschap zonder al die behandelingen en teleurstellingen die aan Lila voorafgingen. Maar het lot heeft anders beslist. Lila krijgt geen broertje of zusje eind mei, dit weekend is het fout gegaan, het hartje zou al 2 weken gestopt zijn met kloppen. Dit moet zijn gebeurd kort na een schitterende 8 weken echo waar het hartje op volle toeren ging 167 per minuut, we hebben er het raden naar waarom het plots opgehouden is. Ik heb het proberen ontkennen, er tegen proberen vechten maar nu moeten we het aanvaarden en voortgaan.
Lila is fantastisch als altijd en, alsof ze voelt dat we het nodig hebben, is ze extra knuffelachtig. Gisterenavond voor het slapen gaan heeft ze wel een uur in mijn armen gelegen, boekjes lezen, fluisteren want papa werkt op de computer, knuffelen en lachen.
Intussen doorkruist ze gans de living en keuken al kruipend tegen een hoog tempo, zeker als ze ergens een draad in een stopcontact ziet zitten of een telefoon ziet opladen, dat is veel leuker dan speelgoed. Ze trekt zich overal aan recht en 's morgens staat ze gewoon recht in haar bedje, klaar om te gaan spelen. Ja het is een rappe mie die kleine Lila, ons zonnetje in huis.
Liefs
Joeri, Tina en Lila