Vrijdag 14 november waren we voor de tweede keer uitgenodigd op de chique residentie van de Belgische ambassadeur in Manila voor het feest van de dynastie (15 november). Een datum die ik nooit vergeet want het is de verjaardag van mijn zussie Hanka en heel vroeger kregen we daarvoor op school zelfs een dagje vrijaf. De Belgische bieren vloeiden rijkelijk en de puntzakken frietjes met mayonaise vlogen over de toog. Er was ook een uitgebreid internationaal buffet en champagne en wijnen. We leerden nog leuke mensen kennen, waaronder wat ontwikkelingshelpers van Trias, 111111 enz. en ook een tof Belgisch koppeltje met schattig zoon Lucas die sinds hun aankomst in juli bijna nog geen stap buiten Manila hebben gezet, we hebben er dan ook onze roeping van gemaakt om daar binnenkort eens verandering in te brengen.
Na de laatste gebeurtenissen wilden we zaterdag niets liever dan Manila te ontvluchten. We waren "dankzij" Lila heel vroeg wakker en hebben dan last minute beslist om te gaan uitwaaien aan het strand en zo gezegd zo gedaan... Terwijl we de laatste spulletjes in de auto laadden stond Lila al klaar voor vertrek. Sinds ze kan rechtstaan is er geen houden meer aan.
Na een lange rit kwamen we rond de middag aan op Laiya beach. Eigenlijk hadden we geluk dat het bewolkt was, ideaal voor een lange strandwandeling op het prachtige kms lange zandstrand. Lila besloot dat het tijd was voor haar dutje en lag heerlijk te slapen in de babybjorn dicht bij papa.
De locals zijn vooral vissers en 's avonds zagen we veel bootjes uitvaren, overdag speelden de kids met de boot en hingen aan beide kanten aan de vlotters alsof het een wipplank was.
Joeri toont zijn dochter een hermietkreeft en Lila lijkt zeer geinteresseerd in die schelp op pootjes.
Een fris badje op het terras van onze hut terwijl Joeri een dutje deed, de nachten zijn de laatste tijd weer heel kort en onderbroken. Tandjes onderweg?
Voorlopig is het nog een tandenloze glimlach, maar wat een expressie! Ik zou ze wel kunnen opeten!
Mama heeft eindelijk een zonnebril gekocht voor Lila maar lang blijft die niet op haar neusje staan. Zondag is het super zonnig en zou ze die anders wel hebben kunnen gebruiken.
Terwijl mama en papa eten speelt Lila in de eetzaal op haar matten, maar lang blijft ze niet zitten op die 2 vierkante meter... altijd wil ze op ontdekking gaan en dit weekend nam ze (letterlijk) een drempel: knietje naar boven en hopla, ze gaat een trede op. We zullen nu dus ook de trappen moeten afsluiten.
Wat een zaligheid om met ons popje op stap te zijn. Papa en Lila hebben een nieuw spelletje: Lila maakt schelle geluiden en papa gaat met zijn vinger over haar lipjes zodat het muziek wordt of beweegt zijn hand voor haar mond om er een indianenkreet van te maken. Voorbijgangers vinden dit hilarisch;)
Leuk om al wandelend nog andere adresjes te ontdekken en fijn om te zien dat het hier nog lang niet volgebouwd is. Even uitrusten aan het prachtige http://www.virginbeachresort.com/ daar gaan we de volgende keer naartoe!
Aan de haren trekken is een andere favoriete bezigheid van Lila en dan lachen!!!!!!! We genoten echt van de prachtige streek en mooie natuur en Lila duidelijk ook. 
Mama's mooiste, is ze niet om op te eten?
Lila is echt dol op de camera. Heerlijk verkoelend in haar badje terwijl mama en papa een boekje proberen te lezen onder een afdak aan het strand. Maar met al haar zotte toeren blijft mama toch liever in de buurt... 
Op terugweg eten we op het dakterras van Vivere hotel hoog boven op een building ten zuiden van Manila, hetzelfde adresje waar we voor het eerst hebben gegeten de dag voor Lila haar geboorte op weg naar het ziekenhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten