maandag 14 mei 2012
dinsdag 10 april 2012
Easter break @ Coco Grove (Siquijor)
Dag vriendjes,
Pasen wordt serieus genomen op de Filippijnen, het is het enige moment dat zowat alle winkels en restaurants voor een paar dagen sluiten en je het gevoel hebt dat er een atoombom is gevallen als je alleen rondfietst op de wegen in Manila (die normaal muurvast zitten en voor geen zwakke weggebruiker geschikt zijn).
Op witte donderdag gingen Joeri en ik samen fietsen naar Timberland, een verrassend groene long net buiten Manila. We ontdekten er een super ontbijt tentje "The Breakfast Club" genaamd.
En we genoten van de rust en prachtige zichten, hier een weg met zowel palmbomen als naaldbomen, toch wel bijzonder.
In de late namiddag was het tijd voor een BBQ met onze vrienden/buren uit de Valle Verde's. We waren met 11 volwassenen en 10 kinderen en Joeri en ik zorgden samen met de Versantvoorts voor een "fine dining BBQ", kwestie van de Amerikanen te leren dat een BBQ meer is dan wat vlees op de gril gooien :-)
En zaterdag vertrokken we voor 4 dagen naar Coco Grove resort op het eilandje Siquijor http://www.cocogrovebeachresort.com/ We waren hier ook al 3 jaar geleden in februari, jaja jullie kunnen goed rekenen, Julia is inderdaad een Coco Grove baby!
Op de jeepney op weg naar het hotel.
We kwamen hier ook onze bezoekers opzoeken (Joeri's vroeger kotgenoot Bart en gezin Ilke, Frauke en Floor).
Oops, ik slaag er maar niet in om deze foto juist op te laden van onze laatste lunch in Sunset restaurant voor onze vrienden naar Bohol vertrokken.
Frauke, Floor, Lila en Julia in paradijslijke oorden...
Julia poseert... 
En dan is het tijd om afscheid te nemen, wij blijven nog een dagje langer dus zwaaien we Bart, Ilke, Frauke en Floor uit.
Lila moet alweer "haar twee grote zussen" missen.
Gelukkig heeft Lila snel nieuwe vriendjes gemaakt, de kids hebben zich onwaarschijnlijk geamuseerd, uren in het zwembad en op het strand...
Het strand in de resort is prachtig en het huisrif is een marine park, prachtig om te snorkelen en duiken. Dankzij de vlotte babysit dienst hebben we 2 duikjes kunnen maken, een succes!
Zandkastelen bouwen bij ondergaande zon.
En lekker zot doen
Veel te snel was het alweer tijd om naar huis te gaan en keerden we met de boot terug naar Dumaguete (Negros).
Gelukkig konden we gebruik maken van de resortboot om onze reistijd in te korten.
Uiteindelijk had de vlucht wel een uur vertraging maar dankzij de nieuwe vriendjes Alex en Penny was dit gewoon nog wat langer feest.
Morgen begint Joeri terug te werken, gelukkig na een yoga sessie van 1,5 uur om de dag goed in te zetten.Liefs
Tina
woensdag 4 april 2012
Sunset at Aninuan Beach with Steve, Sara and Luca
Dag vriendjes,
Als er 1 plek is die we promoten is het wel "Sunset at Aninuan Beach" of in de kindermond "Lexy's place". Ik ben er intussen al 21 keer geweest en we hebben alweer geboekt voor het lange 1 mei weekend met onze volgende bezoekers Griet, Koen, Stella en Jack. Het is er dan ook zalig en kids paradijs...
Hier Steve, Sara met Luca en Lila op de boot naar Aninuan Beach, Mindoro island. Joeri had een team building weekend dus kon jammer genoeg niet mee.
Heerlijk relaxen op het strand in de hangmat.
Maar ook genieten van een mooie wandeling naar de Aninuan falls door dorpjes, palmbomen plantages en tropisch woud.
Lila was blijven spelen in het resort en Julia deed intussen een dutje op mijn rug.
Papa Steve met zoontje Luca aan de watervallen.
Sara met Luca en Julia met haar peter Steve.
Deze kindjes hebben we zien opgroeien telkens we de watervallen bezochten.
Julia en Luca zijn echt dikke vrienden!
En ook mooie momenten met Julia en "ate" (grote zuse) Lila.
De girls voelen hier zo thuis hier met Lexy's neef Lez.
Luca in restootje "Ciao Italia" met uitzicht over White Beach.
Beetje avontuurlijk tripje toch over de rotsen naar het andere strand, vooral dan met de kindjes op onze rug.
White Beach met schoonzusje Sara.
Zwembadfun!
Luca en Julia en op de achtergrond krijgt Sara een duik refresher. Jammer genoeg was de zichtbaarheid dat weekend slecht en kon er niet in de zee gedoken worden wegens slecht weer, heel ongebruikelijk voor de tijd van het jaar...
Puur relax, tijd voor een siesta!
En dan terug naar Manila, Julia met dromerige blik, super happy met alle tijd die ze met peter Steve, tante Sara en neefje Luca heeft kunnen doorbrengen!
Als er 1 plek is die we promoten is het wel "Sunset at Aninuan Beach" of in de kindermond "Lexy's place". Ik ben er intussen al 21 keer geweest en we hebben alweer geboekt voor het lange 1 mei weekend met onze volgende bezoekers Griet, Koen, Stella en Jack. Het is er dan ook zalig en kids paradijs...
Hier Steve, Sara met Luca en Lila op de boot naar Aninuan Beach, Mindoro island. Joeri had een team building weekend dus kon jammer genoeg niet mee.
Heerlijk relaxen op het strand in de hangmat.
Maar ook genieten van een mooie wandeling naar de Aninuan falls door dorpjes, palmbomen plantages en tropisch woud.
Lila was blijven spelen in het resort en Julia deed intussen een dutje op mijn rug.
Papa Steve met zoontje Luca aan de watervallen.
Sara met Luca en Julia met haar peter Steve.
Deze kindjes hebben we zien opgroeien telkens we de watervallen bezochten.
Julia en Luca zijn echt dikke vrienden!
En ook mooie momenten met Julia en "ate" (grote zuse) Lila.
De girls voelen hier zo thuis hier met Lexy's neef Lez.
Luca in restootje "Ciao Italia" met uitzicht over White Beach.
Beetje avontuurlijk tripje toch over de rotsen naar het andere strand, vooral dan met de kindjes op onze rug.
White Beach met schoonzusje Sara.
Zwembadfun!
Luca en Julia en op de achtergrond krijgt Sara een duik refresher. Jammer genoeg was de zichtbaarheid dat weekend slecht en kon er niet in de zee gedoken worden wegens slecht weer, heel ongebruikelijk voor de tijd van het jaar...
Puur relax, tijd voor een siesta!
En dan terug naar Manila, Julia met dromerige blik, super happy met alle tijd die ze met peter Steve, tante Sara en neefje Luca heeft kunnen doorbrengen!
North trip with Steve, Sara and Luca
Dag vriendjes, mijn broer Steve en zijn gezinnetje kwamen ons half maart met een bezoekje vereren. We namen ze mee naar het Noorden van Luzon. In feite was dit een trip die ze 2,5 jaar geleden wilden maken maar toen stak tyfoon Ondoy daar een stokje voor.
We hadden geweldig veel geluk met prachtig weer in het noorden en toch net wat frisser dan de tropische temperaturen in Manila. We reden op dinsdagavond na Joeri's werkuren nog door naar Baguio en bleven daar enkel voor de nacht want woensdag morgen waren we alweer op weg naar Sagada. De kinderen waren jammer genoeg wel wagenziek dus elk om beurt kotsten ze alles onder en op den duur was het makkelijker om ze gewoon in een handdoek te kleden.
De zichten onderweg waren alvast spectaculair!
In Sagada verbleven we in een super privaat huis (via de kok van Saint Joseph guesthouse) met 5 slaapkamers en mooie zichten over het stadje, het leek wel een zwitsers chalet. Heerlijk was dat! Overdag probeerden we zoveel mogelijk te wandelen en te zien en 's avonds gingen we op zoek naar de beste restaurantjes zoals Cabin Log. Onze nanny was erbij dus we hadden eigenlijk altijd babysit.
Steve en Sara deden de tocht in de interconnecting caves. Aangezien we dit vorig jaar al hebben gedaan, was het voor ons een kleine moeite om op Luca te letten intussen.
Het heet water stroomde beter uit het kraantje dan uit de douche dus onze meisjes en Luca verkozen een badje in een grote emmer, dolle pret.
We deden ook een lange hike samen met de kids naar de "big falls", zwaar maar echt wel de moeite!
Uiteindelijk was het gewoon wat pootje baden voor ons want we waren ons zwemgerief vergeten.
Toch wel speciaal om echt in de rijstterrassen te wandelen.
We hadden ook een zeer sympathieke gids (verplicht) die ons op de wandeling vergezelde.
Luca in een geimproviseerde kinderstoel met de gebruikelijke glimlach.
Met mijn super dochters en een mooi zicht op de rijstterrassen.
Op weg van Sagada naar Banaue zagen we een prachtige regenboog.
Banaue view point bij het binnenrijden van Banaue.
De rit van Sagada naar Banaue was een relatief succes, alleen Julia en nanny Charisse werden ziek.
Bij aankomst in ons hotel op 9 km van Banaue, Native Village Inn, aten we onze lunch met zicht op de rijstterrassen. Nadien legden we de 2 kleinste kids in bed en vertrokken we zelf op een wandeling van 4 uur door een subliem landschap.
Groen, groener, groenst!
Julia met haar peter Steve in Native Village Inn.
En toen was het jammer genoeg alweer tijd om terug naar Manila te vertrekken. Tijd voor een nieuw avontuur!
We hadden geweldig veel geluk met prachtig weer in het noorden en toch net wat frisser dan de tropische temperaturen in Manila. We reden op dinsdagavond na Joeri's werkuren nog door naar Baguio en bleven daar enkel voor de nacht want woensdag morgen waren we alweer op weg naar Sagada. De kinderen waren jammer genoeg wel wagenziek dus elk om beurt kotsten ze alles onder en op den duur was het makkelijker om ze gewoon in een handdoek te kleden.
De zichten onderweg waren alvast spectaculair!
In Sagada verbleven we in een super privaat huis (via de kok van Saint Joseph guesthouse) met 5 slaapkamers en mooie zichten over het stadje, het leek wel een zwitsers chalet. Heerlijk was dat! Overdag probeerden we zoveel mogelijk te wandelen en te zien en 's avonds gingen we op zoek naar de beste restaurantjes zoals Cabin Log. Onze nanny was erbij dus we hadden eigenlijk altijd babysit.
Steve en Sara deden de tocht in de interconnecting caves. Aangezien we dit vorig jaar al hebben gedaan, was het voor ons een kleine moeite om op Luca te letten intussen.
Het heet water stroomde beter uit het kraantje dan uit de douche dus onze meisjes en Luca verkozen een badje in een grote emmer, dolle pret.
We deden ook een lange hike samen met de kids naar de "big falls", zwaar maar echt wel de moeite!
Uiteindelijk was het gewoon wat pootje baden voor ons want we waren ons zwemgerief vergeten.
Toch wel speciaal om echt in de rijstterrassen te wandelen.
We hadden ook een zeer sympathieke gids (verplicht) die ons op de wandeling vergezelde.
Luca in een geimproviseerde kinderstoel met de gebruikelijke glimlach.
Met mijn super dochters en een mooi zicht op de rijstterrassen.
Op weg van Sagada naar Banaue zagen we een prachtige regenboog.
Banaue view point bij het binnenrijden van Banaue.
De rit van Sagada naar Banaue was een relatief succes, alleen Julia en nanny Charisse werden ziek.
Bij aankomst in ons hotel op 9 km van Banaue, Native Village Inn, aten we onze lunch met zicht op de rijstterrassen. Nadien legden we de 2 kleinste kids in bed en vertrokken we zelf op een wandeling van 4 uur door een subliem landschap.
Groen, groener, groenst!
Julia met haar peter Steve in Native Village Inn.
En toen was het jammer genoeg alweer tijd om terug naar Manila te vertrekken. Tijd voor een nieuw avontuur!
Abonneren op:
Posts (Atom)
