Dag vriendjes, mijn broer Steve en zijn gezinnetje kwamen ons half maart met een bezoekje vereren. We namen ze mee naar het Noorden van Luzon. In feite was dit een trip die ze 2,5 jaar geleden wilden maken maar toen stak tyfoon Ondoy daar een stokje voor.
We hadden geweldig veel geluk met prachtig weer in het noorden en toch net wat frisser dan de tropische temperaturen in Manila. We reden op dinsdagavond na Joeri's werkuren nog door naar Baguio en bleven daar enkel voor de nacht want woensdag morgen waren we alweer op weg naar Sagada. De kinderen waren jammer genoeg wel wagenziek dus elk om beurt kotsten ze alles onder en op den duur was het makkelijker om ze gewoon in een handdoek te kleden.
De zichten onderweg waren alvast spectaculair!
In Sagada verbleven we in een super privaat huis (via de kok van Saint Joseph guesthouse) met 5 slaapkamers en mooie zichten over het stadje, het leek wel een zwitsers chalet. Heerlijk was dat! Overdag probeerden we zoveel mogelijk te wandelen en te zien en 's avonds gingen we op zoek naar de beste restaurantjes zoals Cabin Log. Onze nanny was erbij dus we hadden eigenlijk altijd babysit.
Steve en Sara deden de tocht in de interconnecting caves. Aangezien we dit vorig jaar al hebben gedaan, was het voor ons een kleine moeite om op Luca te letten intussen.
Het heet water stroomde beter uit het kraantje dan uit de douche dus onze meisjes en Luca verkozen een badje in een grote emmer, dolle pret.
We deden ook een lange hike samen met de kids naar de "big falls", zwaar maar echt wel de moeite!
Uiteindelijk was het gewoon wat pootje baden voor ons want we waren ons zwemgerief vergeten.
Toch wel speciaal om echt in de rijstterrassen te wandelen.
We hadden ook een zeer sympathieke gids (verplicht) die ons op de wandeling vergezelde.
Luca in een geimproviseerde kinderstoel met de gebruikelijke glimlach.
Met mijn super dochters en een mooi zicht op de rijstterrassen.
Op weg van Sagada naar Banaue zagen we een prachtige regenboog.
Banaue view point bij het binnenrijden van Banaue.
De rit van Sagada naar Banaue was een relatief succes, alleen Julia en nanny Charisse werden ziek.
Bij aankomst in ons hotel op 9 km van Banaue, Native Village Inn, aten we onze lunch met zicht op de rijstterrassen. Nadien legden we de 2 kleinste kids in bed en vertrokken we zelf op een wandeling van 4 uur door een subliem landschap.
Groen, groener, groenst!
Julia met haar peter Steve in Native Village Inn.
En toen was het jammer genoeg alweer tijd om terug naar Manila te vertrekken. Tijd voor een nieuw avontuur!
De zichten onderweg waren alvast spectaculair!
In Sagada verbleven we in een super privaat huis (via de kok van Saint Joseph guesthouse) met 5 slaapkamers en mooie zichten over het stadje, het leek wel een zwitsers chalet. Heerlijk was dat! Overdag probeerden we zoveel mogelijk te wandelen en te zien en 's avonds gingen we op zoek naar de beste restaurantjes zoals Cabin Log. Onze nanny was erbij dus we hadden eigenlijk altijd babysit.
Steve en Sara deden de tocht in de interconnecting caves. Aangezien we dit vorig jaar al hebben gedaan, was het voor ons een kleine moeite om op Luca te letten intussen.
Het heet water stroomde beter uit het kraantje dan uit de douche dus onze meisjes en Luca verkozen een badje in een grote emmer, dolle pret.
We deden ook een lange hike samen met de kids naar de "big falls", zwaar maar echt wel de moeite!
Uiteindelijk was het gewoon wat pootje baden voor ons want we waren ons zwemgerief vergeten.
Toch wel speciaal om echt in de rijstterrassen te wandelen.
We hadden ook een zeer sympathieke gids (verplicht) die ons op de wandeling vergezelde.
Luca in een geimproviseerde kinderstoel met de gebruikelijke glimlach.
Met mijn super dochters en een mooi zicht op de rijstterrassen.
Op weg van Sagada naar Banaue zagen we een prachtige regenboog.
Banaue view point bij het binnenrijden van Banaue.
De rit van Sagada naar Banaue was een relatief succes, alleen Julia en nanny Charisse werden ziek.
Bij aankomst in ons hotel op 9 km van Banaue, Native Village Inn, aten we onze lunch met zicht op de rijstterrassen. Nadien legden we de 2 kleinste kids in bed en vertrokken we zelf op een wandeling van 4 uur door een subliem landschap.
Groen, groener, groenst!
Julia met haar peter Steve in Native Village Inn.
En toen was het jammer genoeg alweer tijd om terug naar Manila te vertrekken. Tijd voor een nieuw avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten